„(…) Zaskoczył ją: wyczuł to w jej napiętych nagle mięśniach i przyspieszonym biciu serca; w tym, że nie od razu odpowiedziała na pocałunek. Jednak odpowiedziała. I nie spróbowała przy tym kopnąć go w krocze, choć Sav liczył się z taką ewentualnością. Odsunęła się dopiero po dłuższej chwili. Starała się wyglądać na opanowaną, ale nie zdołała ukryć dudnienia w piersi. – To było…
(…) Ten koń zjawił się jak cień wyjęty z otchłani, jakby jakiś bóg wyciął z materii nocy kształt zwierzęcia i umieścił go w świecie ludzi. Jak demon. Savander ściągnął wodze i zatrzymał własne zwierzę zaledwie kilka sążni przed thaiggiem, który właśnie zajechał mu drogę, wstrząsając grzywą i parskając w podnieceniu przypominającym bojowy szał – jakby…
Kasaar wspiął się na dach królewskiej rezydencji Vesaroeth, by odetchnąć powietrzem wolnym od smrodu i duchoty miasta, które teraz przypominało zwiniętego w kłębek drapieżnego kota. Miejsce, które wybrał, powinno zapewnić mu odrobinę samotności, by mógł pomyśleć w spokoju. Tak się jednak nie stało. Ktoś przyszedł tutaj przed nim. Amain uśmiechnął się ze współczuciem. – Ciężka…
Moja odskocznia: opowieść o Teri z Adeny, dalszoplanowej bohaterce „Prawa łaski”. Tu scena egzaminu. Plus wprawka w rysowaniu po nieprzyzwoicie długiej przerwie 😉
Żart komiksowy dedykowany fan(k)om mojego uniwersum. A zwłaszcza miłośni(cz)kom jego bohaterów 😀
Vaissa, zwana Panią Morza, jest szczególnym bóstwem dla Amainów. Odegrała ważną rolę w wydarzeniu, które Amainowie nazwali potem Wyzwoleniem. Udziałem dawnych niewolników stałe się zaś wyjątkowy dar…
Gotowy rysunek do okładki opowiadania o wdzięcznym tytule „Oleander”, które powstało jako spóźniona odpowiedź na nabór do specjalnego numeru Magazyn Biały Kruk o temacie przewodnim „Erotyka w fantastyce”. Tekst był dla mnie jednocześnie łatwy i trudny. Łatwy – bo powstawał tak, jakby ktoś kierował moimi rękami nad klawiaturą, trudny – ze względu na poruszaną tematykę…
Tak wyglądał żmijun, zanim stał się towarzyszem i bronią i Avero an Daara. Na początku był po prostu zabójczo… uroczy 🙂
Porządek to jego drugie imię: tylko on był w stanie posprzątać świat ogarnięty chaosem. Poznajcie bóstwo, które mogłoby być księgowym 🙂
– Czy będziesz moim oparciem? – spytałam boga wiatru.
– Nie – odrzekł rozbawiony. – Jestem wichrem, nie skałą. Nie możesz się na mnie oprzeć, za to… – Uśmiechnął się zawadiacko. – Nauczę cię latać.
